Teaching English

Zondag mijn eerste lesje gegeven aan een Japanner die in zijn bedrijf engels als voertaal heeft. Je kan je al afvragen wat heeft die gast nog te leren. Wel niet veel eigenlijk. Zijn niveau was goed. Al moet ik zeggen dat hij soms tussen zijn tanden praatte en foutjes maakte. Eigenlijk was het iemand die carrière wil maken. Hij heeft onder andere een Belgische baas die héél belangrijk blijkt te zijn. Zijn baas spreekt geen Vlaams maar wel Frans. En zijn probleem is dat hij het engels van zijn baas niet verstaat :o) Zijn baas spreekt namelijk engels met een zwaar frans accent.
Conclusie: ik sprak te duidelijk engels.. ;o) Hij wou iemand die hetzelfde slechte engels als zijn baas sprak. Want aan zijn baas durft hij niet te zeggen "wat zeg je?" en aan mij zou hij dat wel durven...

On Sunday I gave my first English lesson. My student was a Japanese guy. He works in the financial world and earns a lot of money. He definitely wants to make it. At his company the official language is English. Yeah, I see you wondering, why does he need a teacher? Well his English level was good. Tough he was sometimes hard to understand and made small mistakes. One of his bosses is a Belgian guy, who seems to be a key figure for the company and him. This Belgian boss doesn't speak Flemish, but French. And his problem is that he doesn't understand his boss :o) because his boss speaks English with a heavy French accent.
Conclusion: my English was too good and understandable. He needs a 'teacher' who has the same accent as his boss. Because to his boss he doesn't dare to say "I don't understand what you're saying"...

cell phone part 2

Toen we ons eindelijk een Japanse gsm hadden aangeschaft, was er toch ergens een half gevoel dat we er een beetje ingeluisd waren. We hadden immers een andere operator en tarief plan, dan we voordien hadden besproken. Maar om onze aankoop te vieren mochten we een lotje trekken van de Kerst tombola. Nathalie won snoepjes en ik trok een papiertje met 'DS' erop. De verkoopster werd bijna gek van enthousiasme :'DS, sugoi ne'. Maar ik stond er een beetje vertwijfeld bij want ik had geen idee waarom DS een aanleiding tot zoveel vreugde kon zijn. Het bleek een Nintendo DS te zijn en voor het eerst in mijn leven had ik echt eens geluk met een loterij achtig iets. Nu de vreugde is al wat getemperd, want ik heb eigenlijk geen idee wat ik met dat ding moet aanvangen. Als er dus iemand tips heeft voor leuke applicaties of spelletjes voor een Nintendo DS, laat het mij gerust weten, want zo'n DS die maar wat stof ligt te vergaren in de kast is niet echt een zicht.


After we bought the phones, we got to pick a lot from a lucky box. Nathalie won some sweets but I got a paper with 'DS' written on it. I had no idea what it was, but apparently it was enough to make the cell phone woman very excited. It turned out to be a Nintendo DS. Now that I am over my initial excitement for finally winning something decent, I have no clue as to what to do with it. Sure it can take pictures but I already have a camera. So here is my call to anyone who can tell me what fun or useful games and applications there exist for this thing, since its primary occupation for now is collecting dust in the cupboard.

cell phone part 1

Japan is een beetje anders qua gsm dan België. Eerst en vooral gebruiken ze er geen gsm's. Gsm is een wereldwijde standaard maar niet in Japan. De reden is dat ze lange tijd voor waren op ons. Eigenlijk heeft elke operator er wel een lichtjes verschillend systeem zodat je je mobiele telefoon voor de ene operator niet kan gebruiken bij een andere. Bovendien word je onmiddellijk verbonden aan een tweejaarjaarlijks contract dus veranderen doe je zowieso niet zomaar. Je naam wordt zelfs aan je toestel verbonden dus gewoon even een simkaart versteken kan rekenen op wat werkbrauwgefrons. Geen wet tegen koppelverkoop. Onze gsm heeft naast de mogelijkheid om te bellen en te e-mailen, ook functies zoals Internet, Tv en GPS. Zeker in België kan je gsm's kopen die dat kunnen, maar hier is het al ingeburgerd. Hoewel het nog te bezien is hoe vaak we al die functies gaan gebruiken. Geen sms en een beperkt aantal karakters (hoe middeleeuws). Neen, hier sturen ze volwaardige emails naar elkaars mobiel toestel. Die stuur je niet naar het telefoonnummer maar naar een ... e-mailadres horende bij je telefoon.

Japan differs a bit from Belgium regarding cell phones. A basic cell phone comes with (at least ours) calling ability and e-mail. The idea of having a limited amount of characters at your disposal (sms) is laughable. But also GPS, streaming TV and internet are included. Not so special perhaps, but in Japan they are heavily used by most. Of course you pay for the service, it remains to be seen if we will use all these services. Since you can send and receive emails you do not only get a phone number attached to your phone but also an e-mail address. And when I say attached to your cell phone, then I really mean attached to your cell phone. We bought a cell phone with our names attached to it and even simple SIM card swapping will raise some eyebrows. A two year contract will tighten the bonds between you and the operator, not to mention the fact that different operators use a slightly different technology, so you can forget about going to another operator and hoping to use your same old precious phone. There are probably ways around it... but for one year we will hopefully be happy with the cell phones we actually have.

a snowy train ride

Je kunt video's kopen van treinritten. Ooit heb ik er een gezien en er is dus geen verhaal, geen commentaarstem. Enkel de camera die de reis van de trein volgt.
Ik het mijn eigen versie gemaakt, maar helaas is het 500MB, anders had ik het zeker toegevoegd.
Om jullie toch een idee te geven, heb ik een alternatief filmpje erop gezet. Korter, minder spannend en gefilmd met iets wat je jammer genoeg niet meer kunt beschrijven als een vaste hand. Edoch, enjoy the ride.



This video is not for the impatient and your patience won't be rewarded at all in the end. It portrays a shaky capture of a train ride in Japan. I have a better, more stable and longer version of it, but it is too big to put here. If you are interested in seeing it, just ask. I don't expect much response though (read none at all). You can actually buy videos of famous train rides (as the Trans-Siberian Express) filmed like this. This is rather an excuse than a recommendation.

Yamonote-sen

Mensen hebben vaak de neiging om te overdrijven. Nog meer heb ik de indruk, als het over reisverhalen gaat. Ik heb wel alleen maar anekdotisch bewijs. Ik schreef me zelf daarentegen een soort nuchterheid toe. Dus toen mensen in het begin vroegen hoe groot Tokyo wel niet was...dan begon ik steevast over de Yamanote line. "Dat is een spoorlijn die rond Tokyo gaat. Maar elke stop is eigenlijk al een nieuw stadscentrum. Dus die cirkellijn die bijna alle belangrijke centra aandoet (bovenste foto), die heeft wel een straal van 20 km." Toen ik doorhad dat ik straal en diameter door elkaar haalde, veranderde ik mijn verhaal naar een straal van 10 km. Maar nog bleef er een soort ongeloof bij de aanhoorders hoorbaar dus heb ik het maar eens gecontroleerd. En wat blijkt? De totale afstand die de trein aflegt is zo'n 35 km. Wat neerkomt op een straal van 5 km als het echt een cirkellijn was of al vier keer zo weinig als de initiële versie. Maar de echte vorm zie je in onderstaande foto en de afstand in oost-west richting is zo'n 6 km is. Een uurtje wandelen dus om van het westelijk centrum van Tokyo (Shinjuku) naar het oostelijk te geraken (Tokyo). Dat lijkt eigenlijk heel wandelbaar voor een stad waar alles te ver van elkaar lijkt te liggen.


I am guilty or rather I am as bad as everybody else if they want to get their point across. They exaggerate. When people wanted to know how big Tokyo was, I'd tell them about the Yamanote-line. I would say something like: "Well, you know, Tokyo is so big, that there is a circle line connecting all the major centres (top picture). Every centre is a big city by itself and the radius of this circle is around 20 km." Then I realized that I was mixing up radius and diameter, so the next person who asked, got a story where the radius was only 10 km. Still, I heard some disbelief on the other side of the phone so I decided to verify my own story. It turns out that the loop (yes, that part was true) has a length of 35 km. This would imply a radius of 5 km if it were a perfect circle. It is not and you can see the real shape drawn on a Tokyo map above. The distance from west to east from Shinjuku to Tokyo (indeed one center of Tokyo is just called Tokyo) is 6 km. Or one hour walking. Which, if I am honest, seems not so impossible to walk at all. Perhaps something to verify once it gets a bit warmer.

Tohoku

During the New Year's period most Japanese take a week off to visit their family. We decided to make a trip during Kristof's winter holiday with the north as destination. Off course the north of Japan is not that small and choices had to be made. Some areas were not reachable because of the snow or they were just too far out of our way.

Saturday afternoon we arrived in Nikko. Almost immediately we started walking to see Nikko's reason to visit. But pretty soon we had the feeling of being in a small town and with all the temples next to each other. If I remember properly there were 5 temples. They were not that special (as usual). Only this picture of a pagoda was worth seeing:

The next picture are the "three wise monkeys hear no evil, speak no evil, see no evil". Again a belief with origins in an ancient folk faith, typical Japanese. But in some way I do think that these monkeys are famous.
A visit to a villa build in 1899 as the emperor's residence shows that also Kristof could have been tall during that period. (yes, that's a door opening)
On Sunday we took the bus to Lake Chuzenji, which is higher located than Nikko. And as a present we've got a lot of wind, snow and cold temperatures. But that was nothing compared to what we've got next. I made an online reservation for a hotel. When we finally arrived it appeared to be closed. And I have to say that the weather circumstances weren't the best to take a walk and find something else. Suddenly an angel saw us and bought us to a partner hotel a few hundreds meter further. The hotel we stayed in was a nightmare. The owners were Indian and they weren't exactly familiar with the concept of proper heating. It was ice cold inside. It seemed like we were the only guests. I had the feeling that the concept in 'the shining' wasn't such a crazy idea. When we left a floor they turned off the light, no warm water,... It's clear that I I was totally not satisfied. Only the onsen was 'soso'. Later that day, when the sky was clear, we saw some very astonishing views of mountains and the lake with a touch of snow. Though, the touch of snow was more than expected so hiking in the mountains became impossible. We were not prepared for heavy snow circumstances. Yes, yes why did we go to the north without being prepared... We didn't even bring the right shoes. Instead we visited the Kegon falls. This waterfall is supposed to be 97m high and is ones of Japan's three highest waterfalls.

On Monday, after one night in our unforgettable hotel we took off to Sendai. Ans always we thought we had time enough and we made a brief stop in Azu-Wakamatsu. Only a few hours out of our way. But in the end it was worth going there. We arrived late in the afternoon but had time enough to visit Azu-Wakamatsu's Samurai castle. I liked the castle which is clearly not in the picture below. Kristof was a fan of the garden and especially the moats.
That evening we reached Sendai. Mizuho had arranged an hotel for us. For a good price we could stay in the hotel where her sister works. We've had a large and really nice room. On Tuesday we didn't visit Sendai, but instead we made a trip to Matsushima, this is a one hour train ride from Sendai. In Matsushima are 250 small islands in one bay. The major vegetation on these islands consists of pine trees. Also this place belongs to a number three list. Not of 'waterfalls' off course but 'nice views'. It's a poor man's version compared to Stockholm's archipelago. Though it was nice walking there. And the Lonely Planet doesn't know the difference between wood and metal. The bridge was red and 252m long, but wasn't, for sure, made of wood, tsss.
A few stops farther brought us to Oku-Matsushima, where we made a walk on the beach and joined a great boat trip, which allowed us to enjoy the 40 meter high canyon.
On Wednesday we spent a day together with Mizuho. She picked us up at the hotel with her parent's car. Cars can come in handy if you think about it. The main exercise we did that day was sitting in the onsen(hotspring). It was relaxing in a warm bath with some snowflakes swirling on our heads. In the evening the three of us went out for dinner in a traditional Japanese restaurant. And I have to say I liked it (yesyes, I liked it). Afterward Mizuho went home to celebrate New Year's Eve with her family. We went back to the hotel. From our room we saw the main street of Sendai. Around midnight they turned the street/Christmas lights off and on again. Big spectacle hé ;o) Going out on New Years eve is not done, so we went to bed early.

On Thursday we headed to Yamadera to see a temple complex, which is partly situated on a mountain. But also here the hike and the snow where worth going there. The temples made little impression.

Friday we went to Kakunodate. A small Samurai town with real ancient Samurai houses. Interesting to see how they lived and also our guide managed to keep my attention (or maybe it was because I always pay attention the first 10 minutes) . That same day Kristof wanted to make a scenic train route. But the train timetables weren't particularly well matched. And when we finally started the scenic route it appeared to be not so scenic. Grrr... stupid Lonely Planet.

Saturday we made a boat trip in Geibi-kei. We saw cliffs, trees, water,.. all of that with a shining sun. But listen what we appreciated the most:

Afterwards we visited a temple complex, built in 850, in Hiraizumi. Fourty temples were built to reach the Buddhist Utopia. But a fire destroyed almost all the temples, only two survived. :o) Lucky as they were... And off course they built new temples and shrines afterwards. And after talking so much about the temples we didn't like, you only get to see one picture of a temple...On Sunday it took us about eleven hours to reach Tokyo. The price you pay when you don't wanna spent your money to buy tickets for the Shinkansen (the Japanese TGV). And sleeping in your own bed feels good.

This last picture is an overview of our trip (in black). Tokyo is situated at the bottom left side.

The north (27/12-4/1)

In de periode rond Nieuwjaar nemen de Japanners vakantie om hun familie op te zoeken. Wij hebben die vakantie benut om er eens op uit te trekken voor een weekje. Onze bestemming: het noorden. Nuja dat is een groot gebied dus keuzes moesten gemaakt worden. Zo waren er gebieden die niet te bereiken waren omwille van zware sneeuwval of lag het gewoon te ver uit de baan om er heen te gaan.

Zaterdag zijn we tegen de middag in Nikko aangekomen. En om niet bij de pakken te blijven zitten, zijn we meteen richting tempels getrokken. Algauw bleek dat Nikko een klein stadje is en tempels allemaal gecentreerd zijn. Er zijn er een vijftal als ik me dat nog goed herinner. En ik vond ze niet heel speciaal. Al is het volgende plaatje wel nog de moeite (een pagode):

De volgende foto zijn de "drie wijze apen" hoor geen kwaad, spreek geen kwaad, zie geen kwaad"
Weer iets dat uit een oud volksgeloof vandaan komt, die Japanners toch. Maar iets zegt mij dat die aapjes bekend zijn.

En een bezoek aan de villa uit 1899 die dienst deed voor keizers toont aan dat Kristof ook groot had kunnen zijn in die tijd (dat is inderdaad een deuropening):

Zondag hebben we de bus naar hogere oorden genomen. Sneeuw en wind waren aan de orde en de koude bleef ook niet uit. Maar dat was niks vergeleken met wat ons te wachten stond. Ik had via Internet een hotel geboekt. Toen we het hotel bereikten, bleek dat toch wel niet gesloten te zijn zeker. En laat me zeggen: het was niet het beste weer om op ons gemak met alle valiezen rond te zeulen. Een goede ziel zag ons staan en bracht ons naar een partnerhotel een paar honderd meter verder. Een nachtmerrie van een hotel. De eigenaars waren Indiërs en van verwarming hadden ze nog niet veel gehoord. Het was daar dus ijskoud binnen. Het leek bovendien alsof wij de enige klanten waren. Ik kreeg al een "The Shining" gevoel. Ze deden de lichten achter ons uit, geen warm water... Enfin ik was er niet over te spreken. Maar hun onsen was dan wel weer dik 'soso'. Maar die dag hebben we wel na het opentrekken van de hemel mooie sneeuwlandschappen gezien, ja we waren niet voorbereid op zware sneeuwwandelingen. Je kent dat hé, we hadden de juiste schoenen niet mee :o) en dat was nodig want we zakten diep in de sneeuw. En uiteraard hebben we de toerist uitgehangen en de Kegon-falls bezocht. Die waterval zou 97m hoog moeten zijn en is daarmee een van de drie hoogste van Japan.
Oké next. Na een nacht in het onvergetelijke hotel baanden we maandag onze weg verder richting Sendai. Maar uiteraard dachten we tijd genoeg te hebben. Met een omweg van een paar uur hebben we het kasteel van de Aizu clan (samoerai) in Azu-Wakamatsu kunnen bezoeken. Het was gelukkig de moeite. En vooral de tuin (en slotgrachten die duidelijk niet op de foto te zien zijn) vond Kristof zeer leuk.

In de avond bereikten we Sendai. Waar Mizuho voor ons een hotel had geregeld. We konden voor een goede prijs verblijven in het hotel waar haar zus werkte. We kregen een mooie en supergrote kamer. Dinsdag hebben we Sendai niet bezocht. Maar zijn we naar Matsushima geweest. Daar zijn zo een 250 eilandjes in één baai, met dennebomen erop. Eén van de drie mooie zichten in Japan. Ja, ze houden van hun lijstjes van drie. Maar magertjes in vergelijking met Stockholms archipel. Het was vooral leuk om er te wandelen. En blijkbaar kennen de schrijvers van de Lonely Planet het verschil tussen hout en metaal nog niet. De brug was rood en 252m lang, dat kan ook, maar ze was zeker NIET van hout, tsss.
Een paar stops verder bracht ons naar Oku-Matsushima. Waar we na een strandwandeling een zalige boottrip hebben gemaakt met een prachtig zicht op de 40m hoge canyon.

Woensdag hebben we een dagje met Mizuho opgetrokken. Zij was met de auto van haar ouders ons komen ophalen. En dan besef je dat een auto soms echt wel handig kan zijn. Die dag zijn we voornamelijk gaan vertoeven in een onsen (warmwaterbron). Zalig ontspannen in een warm badje met sneeuwvlokken die op je hoofd dwarrelen. 's Avonds zijn we met haar gaan eten in een Japans restaurant. En ik moet zeggen, 't was lekker (jaja, je leest het goed: ik vond het lekker). Nadien is ze huiswaarts gegaan om Nieuwjaar te vieren met haar ouders. Wij zijn naar het hotel gegaan. Onze kamer had uitzicht op de hoofdstraat van Sendai. Rond middernacht ging de straat/kerstverlichting even uit en dan weer aan, waaw wat een spektakel. Uitgaan doen ze daar ook niet echt, toch niet op Nieuwjaar. Dus wij gingen op tijd ons bed in.

Donderdag hebben we in Yamadera een tempelcomplex, dat zich deels uitstrekte op een berg, bezocht. Maar ook hier was vooral de klim op de berg gepaard met de sneeuw het mooiste.

Vrijdag was Kakunodate aan de beurt. Een samoerai stadje. Met nog echte samoerai huisjes uit de tijd van toen. Leuk om te zien hoe ze leefden en de gids was ook heel interessant (al duurde de uitleg amper 10 minuutjes). Diezelfde dag wou Kristof een scenic treinroute doen. Maar de treinuren waren nogal rampzalig. En toen we uiteindelijk starten aan de scenic route bleek die toch niet zo scenic te zijn. Grr Lonely Planet.. maar weer eens..

Zaterdag hebben we een boottochtje gemaakt in Geibi-kei. Kliffen gezien en boompjes en water.. dat allemaal met het zonnetje op onze snoet. Maar hoor zelf wat we vooral aangenaam en ontspannend vonden...

Nadien hebben we nog tempels bezocht in Hiraizumi. Ook hier was een tempelcomplex; gebouwd in 850. Zo een 40 tempels werden neergezet om de Boeddhistische utopie te bereiken, een nirvana op aarde. Maar een brand maakte korte metten met de tempels en slechts twee bleven overeind. Ze hebben er dan later terug wat bijgebouwd uiteraard ;o) Allé nog een laatste foto dan maar en om jullie allemaal te plezieren, toch eens een tempel.

Zondag hadden we een kleine 11u nodig om weer tot in Tokio te geraken, komt ervan als je te gierig bent om een shinkansen (de Japanse TGV) te nemen. En in eigen bedje slapen doet altijd goed.

En tot slot nog een beeld van onze reisroute... (aangeduid in zwart :o)). Voor de duidelijkheid: Tokio is linksonder.

emancipation

Emancipatie is mannen evenveel laten betalen bij de kapper als vrouwen


is paying as much for the hairdresser as a member of the opposite sex.