The north (27/12-4/1)

In de periode rond Nieuwjaar nemen de Japanners vakantie om hun familie op te zoeken. Wij hebben die vakantie benut om er eens op uit te trekken voor een weekje. Onze bestemming: het noorden. Nuja dat is een groot gebied dus keuzes moesten gemaakt worden. Zo waren er gebieden die niet te bereiken waren omwille van zware sneeuwval of lag het gewoon te ver uit de baan om er heen te gaan.

Zaterdag zijn we tegen de middag in Nikko aangekomen. En om niet bij de pakken te blijven zitten, zijn we meteen richting tempels getrokken. Algauw bleek dat Nikko een klein stadje is en tempels allemaal gecentreerd zijn. Er zijn er een vijftal als ik me dat nog goed herinner. En ik vond ze niet heel speciaal. Al is het volgende plaatje wel nog de moeite (een pagode):

De volgende foto zijn de "drie wijze apen" hoor geen kwaad, spreek geen kwaad, zie geen kwaad"
Weer iets dat uit een oud volksgeloof vandaan komt, die Japanners toch. Maar iets zegt mij dat die aapjes bekend zijn.

En een bezoek aan de villa uit 1899 die dienst deed voor keizers toont aan dat Kristof ook groot had kunnen zijn in die tijd (dat is inderdaad een deuropening):

Zondag hebben we de bus naar hogere oorden genomen. Sneeuw en wind waren aan de orde en de koude bleef ook niet uit. Maar dat was niks vergeleken met wat ons te wachten stond. Ik had via Internet een hotel geboekt. Toen we het hotel bereikten, bleek dat toch wel niet gesloten te zijn zeker. En laat me zeggen: het was niet het beste weer om op ons gemak met alle valiezen rond te zeulen. Een goede ziel zag ons staan en bracht ons naar een partnerhotel een paar honderd meter verder. Een nachtmerrie van een hotel. De eigenaars waren Indiërs en van verwarming hadden ze nog niet veel gehoord. Het was daar dus ijskoud binnen. Het leek bovendien alsof wij de enige klanten waren. Ik kreeg al een "The Shining" gevoel. Ze deden de lichten achter ons uit, geen warm water... Enfin ik was er niet over te spreken. Maar hun onsen was dan wel weer dik 'soso'. Maar die dag hebben we wel na het opentrekken van de hemel mooie sneeuwlandschappen gezien, ja we waren niet voorbereid op zware sneeuwwandelingen. Je kent dat hé, we hadden de juiste schoenen niet mee :o) en dat was nodig want we zakten diep in de sneeuw. En uiteraard hebben we de toerist uitgehangen en de Kegon-falls bezocht. Die waterval zou 97m hoog moeten zijn en is daarmee een van de drie hoogste van Japan.
Oké next. Na een nacht in het onvergetelijke hotel baanden we maandag onze weg verder richting Sendai. Maar uiteraard dachten we tijd genoeg te hebben. Met een omweg van een paar uur hebben we het kasteel van de Aizu clan (samoerai) in Azu-Wakamatsu kunnen bezoeken. Het was gelukkig de moeite. En vooral de tuin (en slotgrachten die duidelijk niet op de foto te zien zijn) vond Kristof zeer leuk.

In de avond bereikten we Sendai. Waar Mizuho voor ons een hotel had geregeld. We konden voor een goede prijs verblijven in het hotel waar haar zus werkte. We kregen een mooie en supergrote kamer. Dinsdag hebben we Sendai niet bezocht. Maar zijn we naar Matsushima geweest. Daar zijn zo een 250 eilandjes in één baai, met dennebomen erop. Eén van de drie mooie zichten in Japan. Ja, ze houden van hun lijstjes van drie. Maar magertjes in vergelijking met Stockholms archipel. Het was vooral leuk om er te wandelen. En blijkbaar kennen de schrijvers van de Lonely Planet het verschil tussen hout en metaal nog niet. De brug was rood en 252m lang, dat kan ook, maar ze was zeker NIET van hout, tsss.
Een paar stops verder bracht ons naar Oku-Matsushima. Waar we na een strandwandeling een zalige boottrip hebben gemaakt met een prachtig zicht op de 40m hoge canyon.

Woensdag hebben we een dagje met Mizuho opgetrokken. Zij was met de auto van haar ouders ons komen ophalen. En dan besef je dat een auto soms echt wel handig kan zijn. Die dag zijn we voornamelijk gaan vertoeven in een onsen (warmwaterbron). Zalig ontspannen in een warm badje met sneeuwvlokken die op je hoofd dwarrelen. 's Avonds zijn we met haar gaan eten in een Japans restaurant. En ik moet zeggen, 't was lekker (jaja, je leest het goed: ik vond het lekker). Nadien is ze huiswaarts gegaan om Nieuwjaar te vieren met haar ouders. Wij zijn naar het hotel gegaan. Onze kamer had uitzicht op de hoofdstraat van Sendai. Rond middernacht ging de straat/kerstverlichting even uit en dan weer aan, waaw wat een spektakel. Uitgaan doen ze daar ook niet echt, toch niet op Nieuwjaar. Dus wij gingen op tijd ons bed in.

Donderdag hebben we in Yamadera een tempelcomplex, dat zich deels uitstrekte op een berg, bezocht. Maar ook hier was vooral de klim op de berg gepaard met de sneeuw het mooiste.

Vrijdag was Kakunodate aan de beurt. Een samoerai stadje. Met nog echte samoerai huisjes uit de tijd van toen. Leuk om te zien hoe ze leefden en de gids was ook heel interessant (al duurde de uitleg amper 10 minuutjes). Diezelfde dag wou Kristof een scenic treinroute doen. Maar de treinuren waren nogal rampzalig. En toen we uiteindelijk starten aan de scenic route bleek die toch niet zo scenic te zijn. Grr Lonely Planet.. maar weer eens..

Zaterdag hebben we een boottochtje gemaakt in Geibi-kei. Kliffen gezien en boompjes en water.. dat allemaal met het zonnetje op onze snoet. Maar hoor zelf wat we vooral aangenaam en ontspannend vonden...

Nadien hebben we nog tempels bezocht in Hiraizumi. Ook hier was een tempelcomplex; gebouwd in 850. Zo een 40 tempels werden neergezet om de Boeddhistische utopie te bereiken, een nirvana op aarde. Maar een brand maakte korte metten met de tempels en slechts twee bleven overeind. Ze hebben er dan later terug wat bijgebouwd uiteraard ;o) Allé nog een laatste foto dan maar en om jullie allemaal te plezieren, toch eens een tempel.

Zondag hadden we een kleine 11u nodig om weer tot in Tokio te geraken, komt ervan als je te gierig bent om een shinkansen (de Japanse TGV) te nemen. En in eigen bedje slapen doet altijd goed.

En tot slot nog een beeld van onze reisroute... (aangeduid in zwart :o)). Voor de duidelijkheid: Tokio is linksonder.