How is your Japanese?

How is my/our Japanese?

Perhaps the best answer can be found here: evaluate your Japanese. It describes how Japanese people talk about the skills of foreigners learning their language. It takes however some interpretation to understand what they are actually implying. The guy (Tae Kim) who wrote it, also wrote an entire and rather complete blog about Japanese grammar from a Japanese perspective.
Free for everyone to use (seeing all my struggles with Japanese, I sometimes can hardly think of a nicer thing to do for mankind ).

But back to the language evaluation. He 'translates' what Japanese say about your Japanese so you can understand what they are really saying about your skills.
Since most of you don't read any Japanese I will try to insert the literal translation between the Japanese and the Kim's translation.

１．日本語はとても上手ですね。(Literal: Your Japanese is very skilled, isn't it.)
[what they actually mean is]
- Your Japanese sucks... really bad. I would tell you to stick with English but I don't need to because you don't speak any Japanese.

２． 日本語は上手です。 (Your Japanese is skilled)
[what they actually mean is]
- Your Japanese sucks but at least you've made an attempt at learning it instead of ignorantly blurting out "konnichiwa" like Michael Douglas.

３．日本語はうまいですね。(Your Japanese is splendid, isn't it)
[what they actually mean is]
- There are lots of things you don't understand but you can hold a regular conversation and get by.

４． 日本語はうまい！ (Your Japanese is splendid)
[what they actually mean is]
- You've exceeded the level that foreigners are normally not expected to achieve. Though your pronunciation is not perfect, you know Japanese well enough to take Japanese people by surprise. Oh my god, you mean foreigners can actually master this language???

５．日本語は普通 です。(Your Japanese is ordinary)
[what they actually mean is]
- Congratulations! You've finally reached the level where the double standard no longer applies. You are near-native level and it may take a while for Japanese people to realize that Japanese is not your native language. With all your hard work you have managed to go from "very good" to just "normal".

In the beginning I only heard the first about my Japanese, to which I had learned to reply 'no, not yet'. This alone is a special expression, and the fact that I knew it, often took them by surprise. Which after reading this, makes a lot of sense.

But now, after 7 months, I am starting to hear the second one. So there is progress, but ... limited. And I hope to get to the third response during my stay here. Some may say I am dreamer...





Hoe gaat het met ons Japans?

Een interessante manier om dat te meten, is te luisteren naar wat Japanners zeggen over het Japans van mensen die de taal leren. Nu blijkbaar komt daar wel wat interpretatie werk aan te pas, als ik de schrijver van deze blog, Tae Kim, mag geloven. Aangezien de blog in het Engels en het Japans is, zal ik het allemaal proberen te vertalen.
Eerst krijg je het Japans, dan mijn 'letterlijke' vertaling en dan de interpretatie van Tae Kim.

１．日本語はとても上手ですね。(Letterlijk: Je bent erg bedreven in het Japans, is het niet?)
[wat ze bedoelen is]
- Je Japans trekt op niets. Ik zou je vertellen om Engels te blijven spreken, maar dat heeft toch geen zin omdat je geen Japans verstaat.

２． 日本語は上手です。 (Je bent bedreven in het Japans.)
[wat ze bedoelen is]
- Je Japans trekt op niets, maar je hebt tenminste een poging gedaan om het te leren in plaats van als een idioot 'konnichiwa' eruit te flappen.


３．日本語はうまいですね。(Je Japans is , is het niet?)
[wat ze bedoelen is]
- Je verstaat nog altijd veel niet, maar je kan tenmiste een brood bestellen in het Japans en een gesprekje over koetjes en kalfjes voeren.

４． 日本語はうまい！ (Je Japans is zeer goed)
[wat ze bedoelen is]
- Je hebt de verwachtingen overtroffen voor het niveau dat buitenlanders verondersteld zijn te bereiken. Je uitspraak is niet perfect, maar je weet genoeg om Japanners te verrassen.

５．日本語は普通 です。(Je Japans is gewoon)
[wat ze bedoelen is]
- Proficiat. Je hebt het niveau bereikt waarbij er geen dubbele standaard meer geldt. Je spreekt het bijna alsof het je moedertaal is, en sommige Japanners zullen tijd nodig hebben voor ze doorhebben dat het niet zo is.


In het begin hoorde ik altijd de eerste zin over mijn Japans, maar na 7 maanden begin ik eindelijk het tweede te horen. En stiekem hoop ik om toch het derde te horen een keer ik hier weg ga. Een mens mag soms een beetje dromen.

The end of conversations

Last week I was going out with some expats (yes, that means that I admit to have abandoned my Japanese-only policy :)). At some point I found myself in a conversation with some girl about food and she said something along the lines of 'but since I have been in Italy, I haven't been eating pizza anymore. Once you had the real thing,... you know'. I did not know... and I did not know what to say next. What does one say to that? Try to impress them with an even greater sacrifice or act of stubbornness? Or rather ask if she has ever heard of a blog called 'stuff that while people like: japan'.
I was simply too dumbfounded and that was the end of it. It being the conversation, the evening was actually jolly good fun.


Vorige week, ben ik iets gaan drinken met een groepje buitenlanders (in de zin dat het geen Japanners waren :)). De meeste had ik nog nooit gezien en de avond was eigenlijk heel leuk. Op een bepaald moment zei een meisje iets in de aard van 'sinds ik in Italië geweest ben, eet ik eigenlijk geen pizza's meer. Ze waren daar zo lekker dat ik er nu geen meer kan eten, weet je wel...'. Tjah, wat zegt een mens op zoiets. Afkomen met een nog sterker verhaal? Zoals, ik eet geen frieten meer in Japan, omdat niets aan de Belgische frieten kan tippen? (snif, wat mis ik Belgische frieten eigenlijk. Zeker bij Julien, met een lekkere bicky burger en zo, en ...maar ik wijk af.). Wel ik eet nog altijd frieten in Japan. Ik denk dat ik het zowieso moeilijk heb om principieel te zijn over eten. Ik vond de energie dus niet om haar te overbluffen en dat was het dan.

Shopping

Yesterday we went shopping!

And for the first time in Japan I was able to find clothes that suited Kristof! What a relief if you know how hard it is to find his size (yes yes even in Japan).

Winkelen!

Het is moeilijk om voor Kristof kleren te vinden die zijn figuur passend omhelzen. Maar gisteren heb ik voor de eerste keer in Japan opluchting gevoeld (op het gebied van kleren ;-)). Ja, want zelfs in Japan blijft de XS vaak nog te groot.

ironic

I read the following sentence in a textbook from one of the students here.


He [Faraday] was a lifelong opponent of obfuscation and incomprehensible jargon.

City of crows

Soms voel ik me hier een beetje als in 'The birds'. Als ik naar huis fiets, zitten er af en toe allemaal vogels op de elektriciteitskabels boven de weg (ze stoppen die hier vaak niet mooi onder de grond). Vooral kraaien komen hier vaak voor. Misschien waren al de vogels die ik in België voor kraaien aanzag eigenlijk helemaal gaan kraaien, ofwel zijn ze in België kleiner en minder luid. Maar hier zijn ze redelijk groot en kun je hun gezang eigenlijk niet echt gezang noemen (voor de niet-vogel kenners, hier een voorbeeld van hun gekras: ). Het Nederlandse woord krassen is dan wel geen goede onomatopee, maar de irritatie die het bij mensen opwekt past, is evenwel hetzelfde. Een open vuilnisbak is ook gevaarlijk met een kraai in de buurt. Nu ja, gevaarlijk. Gevaarlijk in de zin dat er gevaar is voor veel kruiswerk. Maar verder dan een beetje angstaanjagend eruit zien, kwam het eigenlijk niet. Tot we deze week een briefje kregen van conciërges, met de volgende titel: 'Caution - The crows'. Geen reclame voor een sequel, maar wel om ons te waarschuwen dat de kraaien hun eitjes leggen en er niet voor terug deinzen om mensen aan te vallen om hun kroost te beschermen. Hun gekras klinkt er des te dreigender door. Op onderstaande foto is een kraai te zien die op de leuning zit van onze trap buiten. Niet echt een strategische plaats om eitjes te leggen, maar ie bleef heel de tijd met zijn kop naar beneden loeren alsof ie iets wou aanvallen. Ik heb het lot niet uitgedacht, zo dapper ben ik dan weer wel.

Crow city. This could be a nickname for Tokyo, since you have crows everywhere. Craws caw and that is actually a closer onomatopoeic word than in Dutch. Sometimes when I ride home on my bike they line themselves up along the electric wires (reminds me always of the birds). But besides their ominous sounds, they seemed rather harmless. Until we got a letter from our landlords saying that we should pay attention not to let 'the toddlers' play outside alone, since the crows are nesting and apparently rather protective of their offspring. I am not sure if this advice is based on any previous experience, but it makes their sound a little bit more dire. The picture shows a crow sitting on our outside staircase, waiting for toddlers to pass by. Actually one did, but no attack followed :). When I came back a few hours later, it was still there. It sure knew what patience was.

IMDb

Wasting the evening away by reading the 'Hated it' reviews on IMDb for 'There will be blood'. Sometimes it can be so great to share contempt.

niet alles op een paard wedden

The old saying goes 'Don't put all your eggs in one basket'. Even in case of emergency exists this might be true. Why would you send everyone to the same exit? What if that one gets blocked?

It is, however, a bit harder once you start to design different emergency routes for different kinds of emergencies. Especially, taking into account how people tend to remain calm in those situations.

a room with a view

From one of the windows in my office building (Alas, not mine) you can see Mount Fuji on an exceptional beautiful and bright winter day (the white peak far, far away).
The raster comes in for free.Het uitzicht vanuit het gebouw waar ik onderzoek doe. Helaas is het niet mijn uitzicht, want op uitzonderlijk mooie heldere winterdagen kan je mount Fuji zien (de witte piek in de verte). De tralies krijg je er gratis bij.

alien

Vandaag nog eens beseft dat zonder voldoende kennis van het Japans, ik hier altijd een buitenstaander zal blijven. Soms interessant genoeg bevonden voor Japanners om even mee bezig te zijn, maar eerder als curiositeit dan als persoon.
Ik kan hen het trouwens helemaal niet kwalijk nemen en ik zou het ook niet typisch Japans noemen. Het is eerder typisch voor iemand die naar een land gaat waar hij de taal niet kent.

Today I realized again that without sufficient knowledge of Japanese, I will forever be a stranger here. Sometimes they interact with me, but rather as a curiosity than as a person. I cannot blame them, for it is I who cannot speak their language. They call the registration card for foreigners here 'alien registration card'. Perhaps the name is rather fitting and more than just a funny translation.

Sakura Sakura

Cherry blossoms are popular in Japan!

People gather in parks to enjoy the cherry blossoms. They call it 'hanami' or flower viewing. You can only enjoy it two weeks a year.



And off course they organize a picnic under the cherry blossoms (which are actually cherry blossoms with no cherries)... Cherry fruit comes from another species of tree.


They even sing about Sakura:

http://www.youtube.com/watch?v=W03F_4L91ao

Pasen eggs

Gedurende de jaren lijk ik steeds beter in staat om de kerkelijke feestdagen te vergeten. Tijdens het lager en middelbaar was dat niet mogelijk en Kerstmis blijf moeilijk te missen. Maar 'mindere' feestdagen als aswoensdag, de advent of Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart hebben het steeds moeilijk om zich aan mij op te dringen. Dit jaar was Pasen bijna hetzelfde lot beschoren. Bijna. Zaterdagmorgen hebben 3 Japanse (Jehova) getuigen er mij vriendelijk aan herinnerd dat het grote feest de volgende dag was. Ze stonden met een bord 'A night to remember' aan het station. Het voornaamste wat ik echter met Pasen associeer zijn paaseieren en die (vanuit België dan nog) liggen er al een tijdje. Elke dag een beetje Pasen dus.
Communicatie met het thuisfront, heeft me geleerd dat Pasen pas volgende week is (de getuigen waren er vroeg bij blijkbaar)

I am getting better each year to forget about Christian holidays (or should I say celebrations). Christmas is of course pretty hard to miss, but the 'lesser' holidays have an increasingly harder time catching my attention. I don't even know their names in English. But the advent, ash Wednesday and the Maria ascension are among them (yes, some are poor literal translations). But Saturday morning three (Jehova) witnesses reminded me of the joyful day, that tomorrow should be. 'A night to remember' read their sign. (People at home told me that Easter is actually only next week, which rather supports my case). I associate Easter mostly with chocolate eggs anyway, and they have already been around for a while thanks to a generous donor from Belgium. Do your easter eggs also come from Rome delivered by flying bells?

Google translate

Almost all the mails from my Japanese colleagues that pass by everyday are in ... Japanese. Because I hardly know any Kanji (Chinese characters), I used to just let them go by. But since it can be interesting to know what the others are talking about, I started feeding the mails into Google Translate. Easy enough: copy, paste, choose the language ...et voilà. Though often very useful, it gives you translations like this:

When you switch the cylinders lately, To perform the backup to a recent cut in the cylinder, 2 It is often this is also empty. That is covering the sky really is.

Well, that says it all, doesn't it. Although laughable at first, it does get (some of the) message across. I hope. Well, beggars can't be choosers and until my Japanese reading skills improve I have to live just like covering the sky really is.

Al de mails die mijn Japanse collega's naar de ganse groep sturen, zijn (verrassing, verrassing) in het Japans. Vroeger liet ik ze gewoon aan mij voorbijgaan omdat ik amper Japans kan lezen. Maar, het is toch wel handig om te weten waar de anderen over praten, dus ben ik de mails in Google Translate beginnen stoppen. Dan krijg je iets als het volgende:

Morgen, ik zou een groep foto.
Uur, vanaf 4 uur? Schieten voor de hoofdingang.
Zodra ik denk dat waarschijnlijk op 5. Ik ben nog steeds licht buiten.
Voor fotografen is de camera alstublieft.
Hoe lastig, en eventuele feedback kunt u仰っ

Een genot om te lezen, tenminste, als je een minzame gemoedsstemming hebt. De reden dat de vertaling zo schabouwelijk is, heeft vooral te maken met het feit dat je in het Japans veel uit de context moet afleiden. Een losstaande zin kan je op veel manieren interpreteren. En losstaande zinnen vertalen is nu net wat Google doet.

WBC

In België heeft waarschijnlijk niemand wakker gelegen van het wereldkampioenschap baseball (World Baseball Classic). De sport niet populair in België noemen is nog een understatement. Maar Japan heeft dus, na de eerste editie, nu ook de tweede editie gewonnen. Japan? Baseball? De sport is hier dan wel erg populair en er zaten dan ook veel mensen via hun gsm (ik mag dat woord eigenlijk niet meer gebruiken van Nathalie) te kijken. Maar wat met de Verenigde Staten dan? De bakermat van het baseball? Wel dat heeft het dus weer niet gehaald. In de halve finale werd het door Japan met 9-4 huiswaarts gestuurd. Toch een beetje pijnlijk vanuit het standpunt van een derde. Zeker omdat ze hun eigen competitie 'World Series' noemen. Maar de vraag is of de Amerikanen er wakker van liggen. Hun eigen competitie zal wel nog altijd de sterkte zijn, en wat wil een mens meer?

Most people have probably not really followed the World Baseball Classic: the world championship for baseball. The countries were baseball is popular are rather limited, but in Japan they are crazy about it. Many people were watching television screens on the street or watching the games on their cell phones. They saw Japan winning the second edition, after winning the first one 3 years ago. Japan? Not the USA? the birthplace of baseball? The country were they call the post season championship series 'World Series'. The same. Japan sent them home with 9-4. The question is if Americans actually care about the World championship, since their competition is probably still the strongest in the world.

Laundry frustration

Japan and technology? Yeah great...

I hate it that in our apartment we can only wash our clothes with cold water... It's almost impossible to remove stains from clothes, unless I do some hand-washing which I by the way hate to do. I heard that it is common that they don't use hot water (it saves money and electricity...)

I haat het dat de wasmachine in ons appartement enkel een aansluiting heeft op koud water. Op die manier is het bijna onmogelijk om de was op een deftige manier te doen. En vlekken uit kleren krijgen zit er zeker niet in, tenzij ik handwas doe. Het is trouwens niet zo ongewoon om met koud water te wassen in Japan (het bespaard geld en elektriciteit...)

Teaching English

Zondag mijn eerste lesje gegeven aan een Japanner die in zijn bedrijf engels als voertaal heeft. Je kan je al afvragen wat heeft die gast nog te leren. Wel niet veel eigenlijk. Zijn niveau was goed. Al moet ik zeggen dat hij soms tussen zijn tanden praatte en foutjes maakte. Eigenlijk was het iemand die carrière wil maken. Hij heeft onder andere een Belgische baas die héél belangrijk blijkt te zijn. Zijn baas spreekt geen Vlaams maar wel Frans. En zijn probleem is dat hij het engels van zijn baas niet verstaat :o) Zijn baas spreekt namelijk engels met een zwaar frans accent.
Conclusie: ik sprak te duidelijk engels.. ;o) Hij wou iemand die hetzelfde slechte engels als zijn baas sprak. Want aan zijn baas durft hij niet te zeggen "wat zeg je?" en aan mij zou hij dat wel durven...

On Sunday I gave my first English lesson. My student was a Japanese guy. He works in the financial world and earns a lot of money. He definitely wants to make it. At his company the official language is English. Yeah, I see you wondering, why does he need a teacher? Well his English level was good. Tough he was sometimes hard to understand and made small mistakes. One of his bosses is a Belgian guy, who seems to be a key figure for the company and him. This Belgian boss doesn't speak Flemish, but French. And his problem is that he doesn't understand his boss :o) because his boss speaks English with a heavy French accent.
Conclusion: my English was too good and understandable. He needs a 'teacher' who has the same accent as his boss. Because to his boss he doesn't dare to say "I don't understand what you're saying"...

cell phone part 2

Toen we ons eindelijk een Japanse gsm hadden aangeschaft, was er toch ergens een half gevoel dat we er een beetje ingeluisd waren. We hadden immers een andere operator en tarief plan, dan we voordien hadden besproken. Maar om onze aankoop te vieren mochten we een lotje trekken van de Kerst tombola. Nathalie won snoepjes en ik trok een papiertje met 'DS' erop. De verkoopster werd bijna gek van enthousiasme :'DS, sugoi ne'. Maar ik stond er een beetje vertwijfeld bij want ik had geen idee waarom DS een aanleiding tot zoveel vreugde kon zijn. Het bleek een Nintendo DS te zijn en voor het eerst in mijn leven had ik echt eens geluk met een loterij achtig iets. Nu de vreugde is al wat getemperd, want ik heb eigenlijk geen idee wat ik met dat ding moet aanvangen. Als er dus iemand tips heeft voor leuke applicaties of spelletjes voor een Nintendo DS, laat het mij gerust weten, want zo'n DS die maar wat stof ligt te vergaren in de kast is niet echt een zicht.


After we bought the phones, we got to pick a lot from a lucky box. Nathalie won some sweets but I got a paper with 'DS' written on it. I had no idea what it was, but apparently it was enough to make the cell phone woman very excited. It turned out to be a Nintendo DS. Now that I am over my initial excitement for finally winning something decent, I have no clue as to what to do with it. Sure it can take pictures but I already have a camera. So here is my call to anyone who can tell me what fun or useful games and applications there exist for this thing, since its primary occupation for now is collecting dust in the cupboard.

cell phone part 1

Japan is een beetje anders qua gsm dan België. Eerst en vooral gebruiken ze er geen gsm's. Gsm is een wereldwijde standaard maar niet in Japan. De reden is dat ze lange tijd voor waren op ons. Eigenlijk heeft elke operator er wel een lichtjes verschillend systeem zodat je je mobiele telefoon voor de ene operator niet kan gebruiken bij een andere. Bovendien word je onmiddellijk verbonden aan een tweejaarjaarlijks contract dus veranderen doe je zowieso niet zomaar. Je naam wordt zelfs aan je toestel verbonden dus gewoon even een simkaart versteken kan rekenen op wat werkbrauwgefrons. Geen wet tegen koppelverkoop. Onze gsm heeft naast de mogelijkheid om te bellen en te e-mailen, ook functies zoals Internet, Tv en GPS. Zeker in België kan je gsm's kopen die dat kunnen, maar hier is het al ingeburgerd. Hoewel het nog te bezien is hoe vaak we al die functies gaan gebruiken. Geen sms en een beperkt aantal karakters (hoe middeleeuws). Neen, hier sturen ze volwaardige emails naar elkaars mobiel toestel. Die stuur je niet naar het telefoonnummer maar naar een ... e-mailadres horende bij je telefoon.

Japan differs a bit from Belgium regarding cell phones. A basic cell phone comes with (at least ours) calling ability and e-mail. The idea of having a limited amount of characters at your disposal (sms) is laughable. But also GPS, streaming TV and internet are included. Not so special perhaps, but in Japan they are heavily used by most. Of course you pay for the service, it remains to be seen if we will use all these services. Since you can send and receive emails you do not only get a phone number attached to your phone but also an e-mail address. And when I say attached to your cell phone, then I really mean attached to your cell phone. We bought a cell phone with our names attached to it and even simple SIM card swapping will raise some eyebrows. A two year contract will tighten the bonds between you and the operator, not to mention the fact that different operators use a slightly different technology, so you can forget about going to another operator and hoping to use your same old precious phone. There are probably ways around it... but for one year we will hopefully be happy with the cell phones we actually have.

a snowy train ride

Je kunt video's kopen van treinritten. Ooit heb ik er een gezien en er is dus geen verhaal, geen commentaarstem. Enkel de camera die de reis van de trein volgt.
Ik het mijn eigen versie gemaakt, maar helaas is het 500MB, anders had ik het zeker toegevoegd.
Om jullie toch een idee te geven, heb ik een alternatief filmpje erop gezet. Korter, minder spannend en gefilmd met iets wat je jammer genoeg niet meer kunt beschrijven als een vaste hand. Edoch, enjoy the ride.



This video is not for the impatient and your patience won't be rewarded at all in the end. It portrays a shaky capture of a train ride in Japan. I have a better, more stable and longer version of it, but it is too big to put here. If you are interested in seeing it, just ask. I don't expect much response though (read none at all). You can actually buy videos of famous train rides (as the Trans-Siberian Express) filmed like this. This is rather an excuse than a recommendation.

Yamonote-sen

Mensen hebben vaak de neiging om te overdrijven. Nog meer heb ik de indruk, als het over reisverhalen gaat. Ik heb wel alleen maar anekdotisch bewijs. Ik schreef me zelf daarentegen een soort nuchterheid toe. Dus toen mensen in het begin vroegen hoe groot Tokyo wel niet was...dan begon ik steevast over de Yamanote line. "Dat is een spoorlijn die rond Tokyo gaat. Maar elke stop is eigenlijk al een nieuw stadscentrum. Dus die cirkellijn die bijna alle belangrijke centra aandoet (bovenste foto), die heeft wel een straal van 20 km." Toen ik doorhad dat ik straal en diameter door elkaar haalde, veranderde ik mijn verhaal naar een straal van 10 km. Maar nog bleef er een soort ongeloof bij de aanhoorders hoorbaar dus heb ik het maar eens gecontroleerd. En wat blijkt? De totale afstand die de trein aflegt is zo'n 35 km. Wat neerkomt op een straal van 5 km als het echt een cirkellijn was of al vier keer zo weinig als de initiële versie. Maar de echte vorm zie je in onderstaande foto en de afstand in oost-west richting is zo'n 6 km is. Een uurtje wandelen dus om van het westelijk centrum van Tokyo (Shinjuku) naar het oostelijk te geraken (Tokyo). Dat lijkt eigenlijk heel wandelbaar voor een stad waar alles te ver van elkaar lijkt te liggen.


I am guilty or rather I am as bad as everybody else if they want to get their point across. They exaggerate. When people wanted to know how big Tokyo was, I'd tell them about the Yamanote-line. I would say something like: "Well, you know, Tokyo is so big, that there is a circle line connecting all the major centres (top picture). Every centre is a big city by itself and the radius of this circle is around 20 km." Then I realized that I was mixing up radius and diameter, so the next person who asked, got a story where the radius was only 10 km. Still, I heard some disbelief on the other side of the phone so I decided to verify my own story. It turns out that the loop (yes, that part was true) has a length of 35 km. This would imply a radius of 5 km if it were a perfect circle. It is not and you can see the real shape drawn on a Tokyo map above. The distance from west to east from Shinjuku to Tokyo (indeed one center of Tokyo is just called Tokyo) is 6 km. Or one hour walking. Which, if I am honest, seems not so impossible to walk at all. Perhaps something to verify once it gets a bit warmer.

Tohoku

During the New Year's period most Japanese take a week off to visit their family. We decided to make a trip during Kristof's winter holiday with the north as destination. Off course the north of Japan is not that small and choices had to be made. Some areas were not reachable because of the snow or they were just too far out of our way.

Saturday afternoon we arrived in Nikko. Almost immediately we started walking to see Nikko's reason to visit. But pretty soon we had the feeling of being in a small town and with all the temples next to each other. If I remember properly there were 5 temples. They were not that special (as usual). Only this picture of a pagoda was worth seeing:

The next picture are the "three wise monkeys hear no evil, speak no evil, see no evil". Again a belief with origins in an ancient folk faith, typical Japanese. But in some way I do think that these monkeys are famous.
A visit to a villa build in 1899 as the emperor's residence shows that also Kristof could have been tall during that period. (yes, that's a door opening)
On Sunday we took the bus to Lake Chuzenji, which is higher located than Nikko. And as a present we've got a lot of wind, snow and cold temperatures. But that was nothing compared to what we've got next. I made an online reservation for a hotel. When we finally arrived it appeared to be closed. And I have to say that the weather circumstances weren't the best to take a walk and find something else. Suddenly an angel saw us and bought us to a partner hotel a few hundreds meter further. The hotel we stayed in was a nightmare. The owners were Indian and they weren't exactly familiar with the concept of proper heating. It was ice cold inside. It seemed like we were the only guests. I had the feeling that the concept in 'the shining' wasn't such a crazy idea. When we left a floor they turned off the light, no warm water,... It's clear that I I was totally not satisfied. Only the onsen was 'soso'. Later that day, when the sky was clear, we saw some very astonishing views of mountains and the lake with a touch of snow. Though, the touch of snow was more than expected so hiking in the mountains became impossible. We were not prepared for heavy snow circumstances. Yes, yes why did we go to the north without being prepared... We didn't even bring the right shoes. Instead we visited the Kegon falls. This waterfall is supposed to be 97m high and is ones of Japan's three highest waterfalls.

On Monday, after one night in our unforgettable hotel we took off to Sendai. Ans always we thought we had time enough and we made a brief stop in Azu-Wakamatsu. Only a few hours out of our way. But in the end it was worth going there. We arrived late in the afternoon but had time enough to visit Azu-Wakamatsu's Samurai castle. I liked the castle which is clearly not in the picture below. Kristof was a fan of the garden and especially the moats.
That evening we reached Sendai. Mizuho had arranged an hotel for us. For a good price we could stay in the hotel where her sister works. We've had a large and really nice room. On Tuesday we didn't visit Sendai, but instead we made a trip to Matsushima, this is a one hour train ride from Sendai. In Matsushima are 250 small islands in one bay. The major vegetation on these islands consists of pine trees. Also this place belongs to a number three list. Not of 'waterfalls' off course but 'nice views'. It's a poor man's version compared to Stockholm's archipelago. Though it was nice walking there. And the Lonely Planet doesn't know the difference between wood and metal. The bridge was red and 252m long, but wasn't, for sure, made of wood, tsss.
A few stops farther brought us to Oku-Matsushima, where we made a walk on the beach and joined a great boat trip, which allowed us to enjoy the 40 meter high canyon.
On Wednesday we spent a day together with Mizuho. She picked us up at the hotel with her parent's car. Cars can come in handy if you think about it. The main exercise we did that day was sitting in the onsen(hotspring). It was relaxing in a warm bath with some snowflakes swirling on our heads. In the evening the three of us went out for dinner in a traditional Japanese restaurant. And I have to say I liked it (yesyes, I liked it). Afterward Mizuho went home to celebrate New Year's Eve with her family. We went back to the hotel. From our room we saw the main street of Sendai. Around midnight they turned the street/Christmas lights off and on again. Big spectacle hé ;o) Going out on New Years eve is not done, so we went to bed early.

On Thursday we headed to Yamadera to see a temple complex, which is partly situated on a mountain. But also here the hike and the snow where worth going there. The temples made little impression.

Friday we went to Kakunodate. A small Samurai town with real ancient Samurai houses. Interesting to see how they lived and also our guide managed to keep my attention (or maybe it was because I always pay attention the first 10 minutes) . That same day Kristof wanted to make a scenic train route. But the train timetables weren't particularly well matched. And when we finally started the scenic route it appeared to be not so scenic. Grrr... stupid Lonely Planet.

Saturday we made a boat trip in Geibi-kei. We saw cliffs, trees, water,.. all of that with a shining sun. But listen what we appreciated the most:

Afterwards we visited a temple complex, built in 850, in Hiraizumi. Fourty temples were built to reach the Buddhist Utopia. But a fire destroyed almost all the temples, only two survived. :o) Lucky as they were... And off course they built new temples and shrines afterwards. And after talking so much about the temples we didn't like, you only get to see one picture of a temple...On Sunday it took us about eleven hours to reach Tokyo. The price you pay when you don't wanna spent your money to buy tickets for the Shinkansen (the Japanese TGV). And sleeping in your own bed feels good.

This last picture is an overview of our trip (in black). Tokyo is situated at the bottom left side.

The north (27/12-4/1)

In de periode rond Nieuwjaar nemen de Japanners vakantie om hun familie op te zoeken. Wij hebben die vakantie benut om er eens op uit te trekken voor een weekje. Onze bestemming: het noorden. Nuja dat is een groot gebied dus keuzes moesten gemaakt worden. Zo waren er gebieden die niet te bereiken waren omwille van zware sneeuwval of lag het gewoon te ver uit de baan om er heen te gaan.

Zaterdag zijn we tegen de middag in Nikko aangekomen. En om niet bij de pakken te blijven zitten, zijn we meteen richting tempels getrokken. Algauw bleek dat Nikko een klein stadje is en tempels allemaal gecentreerd zijn. Er zijn er een vijftal als ik me dat nog goed herinner. En ik vond ze niet heel speciaal. Al is het volgende plaatje wel nog de moeite (een pagode):

De volgende foto zijn de "drie wijze apen" hoor geen kwaad, spreek geen kwaad, zie geen kwaad"
Weer iets dat uit een oud volksgeloof vandaan komt, die Japanners toch. Maar iets zegt mij dat die aapjes bekend zijn.

En een bezoek aan de villa uit 1899 die dienst deed voor keizers toont aan dat Kristof ook groot had kunnen zijn in die tijd (dat is inderdaad een deuropening):

Zondag hebben we de bus naar hogere oorden genomen. Sneeuw en wind waren aan de orde en de koude bleef ook niet uit. Maar dat was niks vergeleken met wat ons te wachten stond. Ik had via Internet een hotel geboekt. Toen we het hotel bereikten, bleek dat toch wel niet gesloten te zijn zeker. En laat me zeggen: het was niet het beste weer om op ons gemak met alle valiezen rond te zeulen. Een goede ziel zag ons staan en bracht ons naar een partnerhotel een paar honderd meter verder. Een nachtmerrie van een hotel. De eigenaars waren Indiërs en van verwarming hadden ze nog niet veel gehoord. Het was daar dus ijskoud binnen. Het leek bovendien alsof wij de enige klanten waren. Ik kreeg al een "The Shining" gevoel. Ze deden de lichten achter ons uit, geen warm water... Enfin ik was er niet over te spreken. Maar hun onsen was dan wel weer dik 'soso'. Maar die dag hebben we wel na het opentrekken van de hemel mooie sneeuwlandschappen gezien, ja we waren niet voorbereid op zware sneeuwwandelingen. Je kent dat hé, we hadden de juiste schoenen niet mee :o) en dat was nodig want we zakten diep in de sneeuw. En uiteraard hebben we de toerist uitgehangen en de Kegon-falls bezocht. Die waterval zou 97m hoog moeten zijn en is daarmee een van de drie hoogste van Japan.
Oké next. Na een nacht in het onvergetelijke hotel baanden we maandag onze weg verder richting Sendai. Maar uiteraard dachten we tijd genoeg te hebben. Met een omweg van een paar uur hebben we het kasteel van de Aizu clan (samoerai) in Azu-Wakamatsu kunnen bezoeken. Het was gelukkig de moeite. En vooral de tuin (en slotgrachten die duidelijk niet op de foto te zien zijn) vond Kristof zeer leuk.

In de avond bereikten we Sendai. Waar Mizuho voor ons een hotel had geregeld. We konden voor een goede prijs verblijven in het hotel waar haar zus werkte. We kregen een mooie en supergrote kamer. Dinsdag hebben we Sendai niet bezocht. Maar zijn we naar Matsushima geweest. Daar zijn zo een 250 eilandjes in één baai, met dennebomen erop. Eén van de drie mooie zichten in Japan. Ja, ze houden van hun lijstjes van drie. Maar magertjes in vergelijking met Stockholms archipel. Het was vooral leuk om er te wandelen. En blijkbaar kennen de schrijvers van de Lonely Planet het verschil tussen hout en metaal nog niet. De brug was rood en 252m lang, dat kan ook, maar ze was zeker NIET van hout, tsss.
Een paar stops verder bracht ons naar Oku-Matsushima. Waar we na een strandwandeling een zalige boottrip hebben gemaakt met een prachtig zicht op de 40m hoge canyon.

Woensdag hebben we een dagje met Mizuho opgetrokken. Zij was met de auto van haar ouders ons komen ophalen. En dan besef je dat een auto soms echt wel handig kan zijn. Die dag zijn we voornamelijk gaan vertoeven in een onsen (warmwaterbron). Zalig ontspannen in een warm badje met sneeuwvlokken die op je hoofd dwarrelen. 's Avonds zijn we met haar gaan eten in een Japans restaurant. En ik moet zeggen, 't was lekker (jaja, je leest het goed: ik vond het lekker). Nadien is ze huiswaarts gegaan om Nieuwjaar te vieren met haar ouders. Wij zijn naar het hotel gegaan. Onze kamer had uitzicht op de hoofdstraat van Sendai. Rond middernacht ging de straat/kerstverlichting even uit en dan weer aan, waaw wat een spektakel. Uitgaan doen ze daar ook niet echt, toch niet op Nieuwjaar. Dus wij gingen op tijd ons bed in.

Donderdag hebben we in Yamadera een tempelcomplex, dat zich deels uitstrekte op een berg, bezocht. Maar ook hier was vooral de klim op de berg gepaard met de sneeuw het mooiste.

Vrijdag was Kakunodate aan de beurt. Een samoerai stadje. Met nog echte samoerai huisjes uit de tijd van toen. Leuk om te zien hoe ze leefden en de gids was ook heel interessant (al duurde de uitleg amper 10 minuutjes). Diezelfde dag wou Kristof een scenic treinroute doen. Maar de treinuren waren nogal rampzalig. En toen we uiteindelijk starten aan de scenic route bleek die toch niet zo scenic te zijn. Grr Lonely Planet.. maar weer eens..

Zaterdag hebben we een boottochtje gemaakt in Geibi-kei. Kliffen gezien en boompjes en water.. dat allemaal met het zonnetje op onze snoet. Maar hoor zelf wat we vooral aangenaam en ontspannend vonden...

Nadien hebben we nog tempels bezocht in Hiraizumi. Ook hier was een tempelcomplex; gebouwd in 850. Zo een 40 tempels werden neergezet om de Boeddhistische utopie te bereiken, een nirvana op aarde. Maar een brand maakte korte metten met de tempels en slechts twee bleven overeind. Ze hebben er dan later terug wat bijgebouwd uiteraard ;o) Allé nog een laatste foto dan maar en om jullie allemaal te plezieren, toch eens een tempel.

Zondag hadden we een kleine 11u nodig om weer tot in Tokio te geraken, komt ervan als je te gierig bent om een shinkansen (de Japanse TGV) te nemen. En in eigen bedje slapen doet altijd goed.

En tot slot nog een beeld van onze reisroute... (aangeduid in zwart :o)). Voor de duidelijkheid: Tokio is linksonder.

emancipation

Emancipatie is mannen evenveel laten betalen bij de kapper als vrouwen


is paying as much for the hairdresser as a member of the opposite sex.