Last week I was going out with some expats (yes, that means that I admit to have abandoned my Japanese-only policy :)). At some point I found myself in a conversation with some girl about food and she said something along the lines of 'but since I have been in Italy, I haven't been eating pizza anymore. Once you had the real thing,... you know'. I did not know... and I did not know what to say next. What does one say to that? Try to impress them with an even greater sacrifice or act of stubbornness? Or rather ask if she has ever heard of a blog called 'stuff that while people like: japan'.
I was simply too dumbfounded and that was the end of it. It being the conversation, the evening was actually jolly good fun.
Vorige week, ben ik iets gaan drinken met een groepje buitenlanders (in de zin dat het geen Japanners waren :)). De meeste had ik nog nooit gezien en de avond was eigenlijk heel leuk. Op een bepaald moment zei een meisje iets in de aard van 'sinds ik in Italië geweest ben, eet ik eigenlijk geen pizza's meer. Ze waren daar zo lekker dat ik er nu geen meer kan eten, weet je wel...'. Tjah, wat zegt een mens op zoiets. Afkomen met een nog sterker verhaal? Zoals, ik eet geen frieten meer in Japan, omdat niets aan de Belgische frieten kan tippen? (snif, wat mis ik Belgische frieten eigenlijk. Zeker bij Julien, met een lekkere bicky burger en zo, en ...maar ik wijk af.). Wel ik eet nog altijd frieten in Japan. Ik denk dat ik het zowieso moeilijk heb om principieel te zijn over eten. Ik vond de energie dus niet om haar te overbluffen en dat was het dan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
ik merk voor de eerste keer op...De Engelse versie is enigszins verschillend dan de Nederlandse versie! Waar is Julien gebleven in je Engelse verhaal?
Engelstaligen kennen Julien niet en Nederlandstaligen kunnen geen Engelse blog lezen (in een wereld zonder meertaligheid :))
Een reactie posten